یادگرفتن سریع و اثربخش از جمله دغدغههای پدران و مادران در دوران تحصیل فرزندانشان محسوب میشود. اینکه فرزندشان موضوع و مطلبهای درسی را سریع بیاموزد و نیز سریع به خاطر بیاورد. سؤال اینجاست آمادگی برای یادگیری را چگونه در فرزندانمان ایجاد کنیم؟ آیا از پیش از دوران مدرسه، اقدام خاصی میتوان انجام داد تا روند یادگیری را بهبود و ارتقا بخشد. اریک جنسن در کتاب «مغز و آموزش» با اشاره به تفکیک مغز انسان به سه نوع مغز حرکتی و مغز دیداری و مغز شنیداری، این موضوع را به طور ویژه بررسی کرده است.
مغز حرکتی
جنسن درگام نخست با اشاره به مغز حرکتی میگوید: «ارزش زمان سینهخیز رفتن برای افزایش آمادگی یادگیری را دستکم نگیرید». از همان زمان کودکی وادارکردن کودک به تحرک و سینهخیزرفتن و کمتر پای تلویزیون یا تبلت و موبایل نشاندن، تأثیر چشمگیری در افزایش آمادگی برای یادگیری دارد. به اعتقاد جنسن، نوزادانی که با تکانخوردن در گهواره، ناحیه دهلیزیشان به طور متناوب تحریک شده است، سریعتر وزن میگیرند و بینایی و شنوایی آنها نیز زودتر رشد میکند.
مغز دیداری
پژوهشها نشان میدهد بخش اعظم بینایی در چهار تا ششماه اول رشد میکند. تا آنجاکه میتوانید کودکان خود را در معرض اطلاعات قرار دهید. البته این فوران اطلاعات نباید با نشاندن کودک جلوی تلویزیون یا تبلت و موبایل حاصل شود. این ابزارها فرصتی برای تأمل یا تعامل یا رشد دیداری سهبعدی در اختیار کودک قرار نمیدهد. تلویزیون یا تبلت دوبعدی هستند و نیاز مغز در حال رشد را نهتنها تأمین نمیکنند که تأثیری منفی بر آن میگذارند. زمانی را به گفتوگو و صحبتکردن با کودکتان اختصاص دهید. با جملههای کوتاه، درباره اشیا و وسایل و لوازم و اسباببازیهای وی حرف بزنید و به آنها اشاره کنید. این وسیلهها سهبعدی هستند و به خوبی در رشد دیداری کودک تأثیرگذارند.
مغز شنیداری
برای رشد مغز شنیداری در کودک، برایش شعر بخوانید و وی را در معرض ترانهها و موسیقیهای مناسب و اصیل قرار دهید. تمام این صداهای اولیه، حتی موسیقی و ریتم، به مغز شکل میدهند. اریک جنسن با استناد به تحقیقات انجامشده در دانشگاه کالیفرنیا در ارواین، مینویسد: «اطفال کاملا پذیرای موسیقی هستند و آن را درک میکنند. ازآنجا که مداربندی ریاضی و موسیقی در مغز با یکدیگر مرتبط هستند، آشنایی با موسیقی در این سن، به آموزش درس ریاضی در سالهای بعد کمک میکند».
اقدام عملی
بنابراین برای آمادگی بهتر و بیشتر فرزندانمان برای یادگیری، نباید این کار را تا زمان مدرسهرفتن آنها به تأخیر بیندازیم یا تصور کنیم اقدام خاصی نمیتوانیم برایشان انجام دهیم. تحرک و فعالیت جسمی و حرکتی را از همان دوران کودکی در آنها تقویت کنیم. از تلویزیون و فضای مجازی و تبلت و موبایل برای سرگرمکردن و ساعتها آنها را آرام نگهداشتن استفاده نکنیم و به تأثیر مخرب آنها آگاه باشیم. تا میتوانیم در زمانهای مختلف با آنها حرف بزنیم، برایشان کتابهای شعر و قصه بخوانیم و نیز از تأثیر مطلوب گوشدادن به موسیقی مناسب غافل نشویم.